Με δεδομένη την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η οποία στοχεύει να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ θα επιτύχουν ουδετερότητα ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050, καθιστώντας την Ευρώπη την πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρο, είναι λογικό το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο να θεωρούνται ένα είδος σημείου μεταφοράς στην πορεία προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Από αυτή την άποψη, ο πόλεμος, ο οποίος από τις 24 Φεβρουαρίου αποτελεί πρωταρχικό ενδιαφέρον για όλους τους επενδυτές, θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη που θα επιταχύνει την όλη διαδικασία ανεξαρτητοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών από τη Μόσχα.
Δεν θα λειτουργήσει χωρίς υποδομές
Φυσικά, για την επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει να κινηθούν ορισμένες διαδικασίες. Πρώτα απ' όλα είναι η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών που θα εξασφαλίσουν την προμήθεια ενέργειας και θερμότητας από νέους προμηθευτές. Αυτό απαιτεί όχι μόνο μεγάλες επενδύσεις, αλλά και χρόνο. Από αυτή την άποψη, η τρέχουσα διαταραχή στην αλυσίδα εφοδιασμού ως αποτέλεσμα των κυρώσεων που επέβαλαν οι δυτικές χώρες στη Ρωσία θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστιες επιπλοκές σε ένα ολόκληρο φάσμα τομέων, για να μην αναφέρουμε μια πιθανή παγκόσμια ύφεση. Έχουμε ήδη δει τις τιμές του πετρελαίου και του σιταριού, για παράδειγμα, να σκαρφαλώνουν σε επίπεδα ρεκόρ. Ο πόλεμος έχει επίσης επηρεάσει τους τομείς των μεταφορών και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η τράπεζα Goldman Sachs διατηρεί τις προβλέψεις της για άνοδο των τιμών του πετρελαίου στα 135 δολάρια ανά βαρέλι τους επόμενους μήνες. Γι' αυτό και η αντιμετώπιση του ζητήματος της ανεξαρτησίας από την προμήθεια βασικών ενεργειακών πρώτων υλών από τη Ρωσία καθίσταται όλο και πιο επείγουσα.
Η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια
Ένα λογικό βήμα στο δρόμο προς την ανεξαρτησία θα πρέπει να είναι οι επενδύσεις μεγάλης κλίμακας στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δεδομένου ότι μέρος της προαναφερθείσας συμφωνίας είναι η εξασφάλιση καθαρής και οικονομικά προσιτής ενέργειας. Το επενδυτικό σχέδιο για μια βιώσιμη Ευρώπη προβλέπει τη συσσώρευση επενδύσεων ύψους τουλάχιστον 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ. Άλλες πηγές χρηματοδότησης θα πρέπει να περιλαμβάνουν το Ταμείο Εκσυγχρονισμού και Καινοτομίας. Το 2020 ήταν αναμφίβολα ένα έτος ορόσημο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά την πράσινη ενέργεια, καθώς ήταν η πρώτη φορά που τα κράτη μέλη κατάφεραν να παράγουν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές από ό,τι από ορυκτά καύσιμα.
Κάθε χώρα έχει διαφορετικό ενεργειακό μείγμα
Όμως ο δρόμος προς την πλήρη ουδετερότητα ως προς τον άνθρακα θα είναι μακρύς. Κάθε ένα από τα 28 κράτη έχει διαφορετική αφετηρία όσον αφορά το ενεργειακό μείγμα, καθώς και τη θέση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) σε αυτό. Οι χώρες που χρησιμοποιούν τις ΑΠΕ περισσότερο στην Ευρώπη είναι η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία. Η Δανία κατέχει επίσης ηγετική θέση στην παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας, γεγονός που της επιτρέπει να καλύπτει έως και το 61% της ετήσιας κατανάλωσής της.
Η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία υστερούν στη χρήση ΑΠΕ
Η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία υστερούν σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ όσον αφορά τη χρήση ΑΠΕ. Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια αντιπροσώπευαν μόλις το 5% της συνολικής κατανάλωσής τους το 2020. Οι φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις θα αντιπροσωπεύουν μόνο το 2,7 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής, αν και το πραγματικό δυναμικό και των δύο χωρών είναι πολλαπλάσιο.
Για να επιτύχουν τους στόχους που καθορίζονται στην Πράσινη Συμφωνία, οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να αυξήσουν σημαντικά το μερίδιο της ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές κατά την επόμενη δεκαετία, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτησή τους από τον άνθρακα, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Αν και το ταξίδι αυτό θα είναι μακρύ, μπορεί σίγουρα να υποστηριχθεί ότι οδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σχόλιο της κύριας αναλύτριας της Wonderinterest Olivia Lacen
