Η πράσινη μετάβαση του ενεργειακού τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα είναι εφικτή χωρίς πυρηνικούς σταθμούς ή σταθμούς φυσικού αερίου. Στο γύρισμα του περασμένου και του τρέχοντος έτους, αυτό αναγνωρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία συμπεριέλαβε και τις δύο αυτές πηγές στη λεγόμενη ταξινομία - έναν κατάλογο περιβαλλοντικά αποδεκτών πηγών ενέργειας.
Αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται σαν παραχώρηση προς τις χώρες που κρατούν με νύχια και με δόντια, τόσο τα ορυκτά όσο και τα πυρηνικά εργοστάσια, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια νίκη της κοινής λογικής. Φυσικά, κανείς δεν θέλει να καταστρέψει τον πλανήτη (ή την ατμόσφαιρα) παράγοντας ηλεκτρική ή θερμική ενέργεια επ' αόριστον καίγοντας άνθρακα, αλλά η πλήρης στροφή προς τις πλήρως ανανεώσιμες πηγές μπορεί να θεωρηθεί ως μια ακραία και άνιση συνθήκη για την επίτευξη της ουδετερότητας του άνθρακα.
Και στις δύο περιπτώσεις, της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε τους όρους υπό τους οποίους μπορούν να αναπτυχθούν οι πόροι αυτοί. Έτσι, θα πρέπει σταδιακά να προστεθούν στο φυσικό αέριο μη ορυκτά αέρια, ιδίως υδρογόνο. Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες θα μπορούν να κατασκευαστούν εφόσον λάβουν άδεια οικοδομής μέχρι το 2040 και το 2045, αντίστοιχα, και μέχρι τα μέσα του αιώνα, η χώρα θα πρέπει να διαθέτει ένα βαθύ αποθεσιοθάλαμο για τα αναλωμένα ραδιενεργά απόβλητα.
Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, ο πυρήνας δεν θα τελειώσει το 2045. Θα είναι δυνατή η κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων και αργότερα . Ωστόσο, υπό την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να είναι αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς. Η σημερινή γενιά πρέπει να αποκτήσει σφραγίδα μέχρι το 2040, και μέχρι το 2045 εκείνοι που θα χρησιμοποιούν τις καλύτερες υπάρχουσες τεχνολογίες εκείνη τη στιγμή. Αν και οι αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς δεν είναι διαθέσιμοι σήμερα, σύμφωνα με τον Martin Špolc, επικεφαλής της ομάδας εμπειρογνωμόνων που είναι υπεύθυνη για την ταξινόμηση, αυτό μπορεί να αλλάξει μέσα σε 25 έως 30 χρόνια. Πρόκειται για αντιδραστήρες κλειστού κυκλώματος που μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την παραγωγή πυρηνικών αποβλήτων.
Η προσθήκη της πυρηνικής ενέργειας μεταξύ των καθαρών πηγών είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτη, μεταξύ άλλων, από τη Γαλλία, η οποία στηρίζεται σε πυρηνικά εργοστάσια εδώ και πολλές δεκαετίες. Όμως, ακόμη και η Γαλλία δεν θέλει να πατήσει επί τόπου. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε το περασμένο φθινόπωρο ότι η Γαλλία θα ανανεώσει την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων. Ωστόσο, πρόκειται για μικρότερες πηγές με δυναμικότητα περίπου 170 μεγαβάτ. Μια τέτοια στρατηγική φαίνεται λογική και αποτελεσματική. Όμως η Γαλλία δεν έχει ακόμη εγκαταλείψει την κατασκευή μεγαλύτερων μονάδων όπως ο σταθμός παραγωγής ενέργειας Flamanville
Το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας δεν έχει, βέβαια, μόνο την περιβαλλοντική πτυχή. Καθώς οι κλιματολογικές και φυσικές συνθήκες για τη χρήση αυτού ή εκείνου του πόρου είναι διαφορετικές σε κάθε χώρα, το ζήτημα του ενεργειακού μείγματος έχει επίσης την ισχυρή διάσταση της ενεργειακής ασφάλειας.
